DUVAR
(0 yorum)Koşarken ışık hep geride kalır. Gülümseten her fotoğraf ümitsizce çekilmiştir belki de. Bazen ne kapıyı açarız ne de pencereyi, döşemeler gıcırdar perdeler oynar ama kapı kolu hep hareketsizdir. Yalnızlık o kapı koludur o gıcırdayan döşemedir, o hafifçe oynayan perdedir. Akşam olmadan yakılmaz ışıklar. Ve duvar hapsettiği bütün gölgeleri serer önüme, gölgeler büyür karanlığın içinde. Işığı içine saklamıştır artık duvar, yakalanması zor ve ıslak. Islak bir bilye gibidir ışık elinden kayıp düşer tutamazsın. Yakalanması zordur çünkü sonsuz gibidir ışık. Zordur çünkü duramaz harekete mahkumdur. Tutmaya hapsetmeye çalışırsın oysa hiçbir parmaklık tutamaz onu, zamanı geldiğinde mutlaka çıkar kozasından.
Duvar hep aynı duvardır içinde gizleri barındıran, hiç yıkılmayacakmış gibi duran ölümü avuçlayan. Kötü anını kollar içindekileri dökmen için. Sen de dökersin içini duvara ne varsa içinde kusarsın ona. Aranızdaki savaş hiç bitmez bir odadan çıkarsın başka bir odaya. Yine duvar, başkasına girersin sonra bir başkasına. Hep bir duvar ile kuşatılırsın. Her duvar ışığını en derinlerinde saklar, bütün ölümleri öldürdüğünde ulaşırsın o oynak ve parıldak ışığa.
Şimdi tek şansın yine yeniden başlamaktır.