Edebiyat şiir

Çoçuk kadın

Bir güler bin ağlar
Büyümez içindeki çocuk
Gülünce dağlardaki karlar erir
Sevince çöl yeşerir
Vahada hurma ağaçları
Toprakta taze tohumlar filizlenir
Çocukta kalsa kainatın ana teması kadın
Çiçeklere anaç güneşe ayna
Ani gülümseyişine kalp dayanmaz

Kalbi olan anlayabilir
Çünkü sevgiyi öğretir kadın
Önce anne evladına
Sonra sevda ocağında külede dönüşse
Sevmişse çölü yeşertir
Aşka tutuşur cennet bahçeleriyle gülüşür
Düşlediğine dönüşür
Ruhuna dokundukça yeşerir
Kadın güldür saksıda değil
Gönül toprağında açmak ister
Bir sözün güzelliğiyle
Bir davranışın içtenliğiyle
Bir bakışın özel hissiyle
Bir yuvanın huzuru ile...

CRK İbrahim kılıç