Gün bütün gürültüsüyle şehri oyalarken akıp geçti ve nihayet gece, sessizliğiyle dindiriyor şehri. Herkes bilir bu sessizlik duyulmayan gazvelerdir. Gecenin sükuneti yüreğin müzakeresini başlatır çünkü. Bozulur tüm anlaşmalar, uzlaşmalar... Artık aklın kabul gördüğü, yüreği zorlar.
Her gün, şehrin savaşı; her gece, insanın yarasıdır...
