mutluluk
öfke. çok öfkeliymişim gibi görünüp aslında öfkelenecek kadar umursamamak bir şeyleri...
Doymak bir duygu değil ama. Hiçbir zaman doyum noktasına ulaşamayacakmış gibi hissediyorum. Dolayısıyla hep yarıda kalıyor yemekler ve diğerleri.
Güven
@normalbiri bu durumu ben de çok yaşıyorum sanırım duygusal boşluğumuz o kadar büyük oluyor ki kendimizi aç bırakıyoruz ve sonucunda da asla doymuş ve iyi hissedemiyoruz. Yediğimiz yiyecekler de yetmiyor ayrıca kendimize çok yemisiz gibi gelse de doyamıyoruz. Sanırım asıl ihtiyacımız yalnızca midemizi doldurmaktan ibaret olmadığı bu oluyor bize. Kendimizi güçlü tutalım. Değerli olduğumuzu bilip hem yemeğimizi yiyelim hem de duygularımızdan kaçmayalım. Çünkü bana kalırsa bir insan hislerinden kaçmaya yemek yemeyi bırakarak başlıyor. Önümüzdeki tabağında karşımızdaki gerçeklerin de farkında olalım. 🌹 Bu arada çok uzattım galiba ama cidden böyle hissediyorum ve eğer sen de böyle hissediyorsan sana da faydası dokunur umarım.
Hiçbiri. Tam tersi bende aslında. Hiçbirini hissetmiyor gibi davranıp hepsini hissediyorum. Şimdi düşününce neden böyle bilmiyorum.