ihtimaller neden yorar

Bu yazıya başlamak nedense çok zor geldi, seni anlatmak istediğim her şeyde böyle oluyor. Az önce kalabalık içinde birden yokluğun hatırlattı kendini, sen gideli neredeyse 3 yıl oluyor ne zaman bir kalabalıkta yalnızlaşsam bunu hissediyorum, senden sonra herkeste seni aradım bu bana çok hayret veriyor çünkü ben böyle değilim ben özlemeyi, beklemenin ne demek olduğunu seninle öğrendim ve bu öğrenme işi asla bitmiyor. O olsa bunu nasıl yapardı diyorum hep twitterde bir şey görüyorum mesela o olsa kesin gülerdi ya da beğenirdi diyorum bir tane çift görüyorum mesela sen şu an yanımda olsaydın nasıl olurduk diye düşünmeden edemiyorum içimde seni unutmama izin vermeyen bir şey var anlamıyorum işte, bunu böyle yazınca da anlamsız geliyor hatta kendimden de utanıyorum ama seninle ilgili düşünmeyi durduramıyorum. Senden sonra hayal kırıklığı yaşadığım ne varsa hepsi seni bulmaya çalışırken oldu seni de sevmiyorum, yokluğun varlığından daha etkili. Geleceğin sonsuz olasılıklarını düşünmeden edemiyorum ve korkuyorum bu içimdekine alışıp onunla bir ömür sürmekten.