İsimsiz Şiir

Nasıl uzaktım hissetmeye bir zamanlar
Uykularım birbirinin tekrarıydı yalnızca
Birbiri ardınca sıralanan üzüntülerim,
Bir de yaşamaya karşı bu isteksizliğim
Beni benden uzaklaştıran birçok sebep var
Gözlerimi açtığım an başlardı anlamsızlıklar
Bir günü bitirmek için verdiğim çabalar,
Işıksız kalıp korktuğum karanlıklar…
Çok sonra anladım ki,
Bir anda bulabilirmiş insan yitirdiklerini
Hiç beklemediğinde tutunabilirmiş hayata sıkıca
Ve sevebilirmiş yeniden aldığı nefesi,
Bütün eksikler yalnızca bir insanla bütünleşebilirmiş
Geldiğinde anladım bilmediklerimi
Meğer ne kadar da bilmiyormuşum bildiğimi zannettiklerimi!
Seninle buldum kaybettiğim kendimi,
Sende anlamlandı yaşamın henüz tanımadığım,
Henüz hiç görmediğim mucizeleri…
Seninle yaşandı 21 yaşımın her saniyesi,
Seni bulmak içindi aldığım tüm nefesler,
Birbiri ardınca sıralanan üzüntülerim geçti,
Şimdi içime sığdıramadığım mutluluklarımla beraberim.
Biraz da senim işte,
Birazdan çok seninleyim.
Saatlerin pek bir anlamı kalmadı artık sevgilim,
Dursa sende duracağım,
Aksa sana karışacağım.
Her iki türlüsü de kabulüm benim!
Geceler bittiğinde ve başladığında gün yeniden,
Sana bir gün daha yaklaşıyorum.
Kollarının arasında olmaktan çok,
Kollarında kaybolmak istiyorum.