KARA BULUTLAR

Hava , yüzünden daha soğuk bugün . Görüyor musun göğün telaşını ? Taşıdıklarından bir şeyler dökülüyor yeryüzüne . Ne kadar da serin , ıslak damlacıklar . Bulutları delinmiş telaşından . Toplamaya da vakti kalmamış pek fazla . Mavisi kadar çok yağıyor döktükleri , gecesi kadar şiddetli . Saat ile göğün hissettirdiği duygular arasında çok fark var . Koyu bir gölgenin esiri olmuşçasına kasvetli mavi . Telaşı ondan belki . Gri bulutlardan kaçınca belki gülümsetecek güneşi birkaç narin dalın süslü güzelliklerine . Güzeli görmek sanattır , ben şu an pek sanat yapacak durumda değilim sanki . O beyaz bulutlardan ziyade , göğün kaçıştığı tozlu bulutları daha çok seviyorum . Onlar daha gerçek , daha şiddetli ve tepkili . Onların , kendilerince söyleyecekleri bir şeyler var . Belki kıra döke olacak sorun değil . İçlerinde biriktirdikleri şeylerin taşması huzur dolu olmalı . Belki bir hissediş , belki bir hayata bağlanış . Beyazları gibi , biriktirmek çok yaşlandırıyor biliyorum . İçine düştüğün yer , neresi olursa olsun , sustuğun her şey bir hayli çoğalıyor . Nazik duyguların bile , yapısal bozuma uğruyor . Estetik yağmur damlaların bile düştükleri yerde şiddet saçabiliyor . Birikmiş tüm duygularını ifade etmesi gerekiyor bulutların bile . Aksi takdirde göğün bile rengi değişiyor . Bu dolmuş yüreklerin , kendiliğinden taşışı çok tehlikeli . Zamanlıca ifade etmek gerekiyor gerekeni , sonrası çok gürültülü , çok tepkili . Vahşi bir çığlığa dönüşmeden bir şeyleri ifade etmek gerekiyor . Sessizliği bir anda parçalayan ağır taşımların sonrası dikiş tutmuyor ruhsal yırtıkları . Gözlerinde sezdiğin farklı renklerin bakış açıları korkutuyor yüreğini sonrasında . Uzunca bir süre bakamıyorsun insanların yüzlerine . '' Bu bir maske mi ? / Bu bir sıfat mı ? '' polemiği beliriyor aklında sürekli . Yüzünü göremediğin pek çok bulanık ifade uzaklaştırıyor seni yaşantılardan . Kendine kalıyorsun , öfkeli bir bulut gibi . Küçücük bir an bekliyorsun gürlemeye göklere . Sonra tüm kumdan kalelerin yıkılıyor benliğinde . Dalgaların ne kadar kuvvetli geldiğini anladıkça , çamurlaşarak direnmeye başlıyorsun hayata . Zaten işin en kötü tarafı da bu ya ! Onca zamandır korumaya çalıştığın insanlığına da , çamur bulaşıyor sonunda .