Karmaşık Karambol

Evimden uzakta dolaştım sahilde
Geldiğimi bilmene rağmen inatçılığının sebebi ne

Agresifliğin göz kamaştırıyor başka alemde
Ne o ne benleyken düzelmiyor bu durum sebepsiz

Şimdi inandır kendini masallarla
Belki düzelir kalbin anasonla

Promili düşük sevgiler aşksız adamlarda
Bence çıkmaz yol umarım düzelir zamanla

Yollarını kapattın dolu dizgin
Artık bensiz sokaklar gergin
Şimdi kendini yataktan kaldırmaya erin
Yasaklı düşüncelerle kaplı gözlerin

Vücudum bazen ıssız kalıyor
Ciğerlerim yaşadığım için gurur duyuyor
Dumanı tütmüş sönmüş bir izmaritti bu şehrin gürültüsü
Artık kalabalıklarda renksiz lamba dolu caddelerde

Sokakları bitirip şehre indik
Gezegen yetmedi hep evreni istedik
İnsanoğlu’yla oturup hayal ettik
Yaptığımız hatalarla dalga geçtik

Taşıtlar geçti yanımdan ve şehirler
Rotayı nereye çevirsem orada kararmış nevresimler
Eski ile yeniyi karıştırmaktan ibaret şiirler
Roman yazmaya mecalim kalmadı birazcık sesini duysam yeter

İstiyorum yüzlerce kilometre öteden kirpiklerinin alışkanlığını
Kapattığın gözlerinde uyandırmak alarmı
Şarjı bitmiş ilişkileri döndürmüşken hayata
Altüst oldu kalbim
Altı üstü sevdim altıncı hisse değer de biçtim

Gece de biterken pencerelerde
Gündüze koca bir selam verdim
Ben verdikçe çıktı güneş tepeye
Ayın yerini aldı doldurdu esintisi
Hâlbuki aile gözlerindeki tılsım
Yıllardır sormadın bir kere nasılsın
Cevabı yanıtlamaktan vazgeçmedi hasmım
Onlar doldurdu yerimi figüranlar farksız

05.17