KENDİN İÇİN...

İnsan kaç yaşında gelirse gelsin , hayatı ne kadar güzel olursa olsun ,kimlerle karşılaşırsa karsilasin hep çocuklukta kalır ve asla o yaştan daha öteye gidemiyor. Keşke hafıza silme gibi bir şansımız olsa ve yaşanan kötü çocukluklar silinse.
Ne yaparsan yap unutulmuyor ve maalesef o beynine, ruhuna bedenine işlenen o yaşanmışlıklar bir iple beline bağlarcasına nereye gidersen git kiminle gidersen git o yaşanmışlar seninle gelecek.

Siz siz olun kendinizden ödün vermeyin. İnsan bir gün tek başına oturduğun da aslında yaptığı bir çok fedakarlığın bir zaman sonra ne kadar anlamsız olduğunu ve fedakarlık yaptığı insanların da bir gün gelip canınız yansa dahi yanınızda olmayacağını anlayacaksınız ,anlıyorsunuz Fotoğraflar da eksik kalan sen oluyorsun ya da mutlu kahkahalı bir sofrada masanın en uç köşesinde eli yemeklere yetişmeyen o sofrada yarı aç yarı tok kalkan yine sen oluyorsun. Sonra adama sorarlar neden yalnız kalmak senin için hayatın büyük bir parçası oldu diye? " Bir gün gelir kendini dışarda boş boş ipte duran mandal gibi hissedersin sadece ipe gelen o Islak elbiseler için bir değerin olur o da o elbisenin yararı için