KIRPIK
(0 yorum)Kırpık
Çorabım sökülmüş onu dikiyorum
Bana bizi hatırlatıyor
İpin ucunu kaçıran sökükler uzadıkça uzuyor
İkidir arıyorsun, açmıyorum
Bir zamanlar ne önemli bulurdum tanışıklığımızı,
bana kattığın bilgelikleri ve seni
Şimdi lanet olsun diyorum
Seninle tanıştığım gün keşke olmasaydı
Seni hiç tanımasaydım
Keşke sevecekmiş gibi bakmasaydın
Oracıkta öldürseydim kendimi
Sözcüklerin de ucu kaçmasaydı
Sana, lanetli bir şiir yazmasaydım
Seni hiç tanımasaydım belki bu kadar yalnız olmazdım
Yalnızlığı bu kadar hissetmezdim
Böyle azar azar azalmazdım
Kimsen varken yalnızlığa üzülmek daha bir yalnızlaştırıyor
Bana kattıkların çaldıklarına değdi mi
Günden güne beklentilerimi büyüttüm önce
Ve sonra günden güne azalttım büyüttüğüm gün kadar
Azalmak, aşkta hep iki katı oluyor
Azalmak….
Bu böyle epey uzun sürdü
Kimse anlamadı, sen dahil….
Beni hep üzerdin, bu başka bir konuydu
Bu, “tanıdıkça saygı duyduğum tek insan” olmana engel değildi
Saygımı öfkeye, sonra hissizliğe sen sürükledin
Beni bir kere bile merak etmedin
Eksik olma, uyurken güzel sarılırdın
Ölümün bir başka halinde sevildiğimi hissederdim
Sevilmek için ölmek gerekiyormuş..
Şimdi ölmek bile zor
Uyumaksa ağır
Seni ve hayatını düşünmek içimi eziyor,
Fakat hiç mi anlamadın
Beni kimsenin sevmediğini
Sevilmeye muhtaç olduğumu
En çok sana ağladığımı
Hiç mi anlamadın
Şimdi suskunluk içindeyim
Bu da böyle geçecek, geçmeli
Kalbimde kimseye yer yok artık
Öyle yorgun ki, önce bana kırgın
Doldur boşal, kırıklarım oluşuyor
Sızdırıyor kalbim, sevgiyi tutamıyorum
Ölmek istediğimi söylediğimde dizlerine vuran adam!
Seni, yaşarken bir tek orda gördüm
Neyse,
gel zaman git zaman
Belki seni severek, belki beni severek
Tutunabilirim sandım
Şimdi tek meziyetimin taşlaşmasını seyrediyorum
Ölmeyi istemek bile yaşama tutunmanın bir şekliymiş
İşte tam buradan bunu anlıyorum
Öylece salınıyorum boşluklarda
Ölmeyi istemek fazla duygulu….
Şairler, yazarlar, ressamlar neden maviye bu kadar sevdalı anlıyorum
Mavili resimleri, maviye yazılan şiirleri anlıyorum
İşte tam şu durduğum yerden anlıyorum
Buradan kurtulmalıyım,
Burası beni içine çekiyor,
Çıkamayacakmışım gibi geliyor
Biri bir kahve ısmarlasa ne iyi
Neşemi çalanlar beni böyle çekemiyor
İnsan marifetinden kaçar mı
Neyse,
Ben de kaçıyorum
Neden olduğu aşikar
Volkanlar, hortumlar, depremleri izliyorum
Bu dünyada hoşuma giden bir şey varsa o da yok oluşunu görmek
Bir bana değil herkese mutsuz Dünya
Sana tahammül edemiyorum.
Bu sevgisizlik nefesimi kesiyor
“bir trene biniyor rastgele defolup gidiyorum”
Kalbim, kalbim, kalbimden