Kızılay''dan Kurtuluş'a

Sesin bile titremedi ''aşık değilim sana'' derken
-ki benim yazarken bile elim titriyor-
Oysa öpüşlerinden daha dudaklarım soğumamıştı
Cevap veremedim içimden 'cız' sesi geldi
Sen duymadın
ya da aldırmadın, bilmiyorum
Sesler yükseldi, yangın çıktı içimde
Gözyaşlarım harladı ve nihayet ateş sokağa sıçradı
Arkanı dönmeden yürüdüğün yollar yandı
Sen görmedin
ya da aldırmadın, bilmiyorum
Sokaktan geçenler şaşırdı, söndürmek istedi
İzin vermedim, Ankara'yla bozuşalım, o da yansın
Bazıları acıdı halime
Bazıları ateşimle sigarasını yaktı
Sonra geçip gittiler sokaktan
-Olsun, ne de olsa
bu onların yangını değil-
Gülüşler, öpüşler, sevişler bana kaldı
Her şeyi bıraktın bana
Sonra geçip gittin benden
-Olsun, ne de olsa
bu senin sevdan değil-miş
Tek başıma yaşamışım meğer
Tek başıma yanıyorum şimdi
Ben geçip gidemedim aşktan
-Olsun, ne de olsa
bu benim suçum değil-

Geri dönemezsin, yollarını yaktım
Ateşlerde yürüyemezsin sen
Cesur değilsin ya da aşık, benim gibi
Ama korkma (yine)
Benim kadar sevmedin
Benim kadar yanmazsın
Ne bir ahım var sana ne pişmanlığım
Ben kalbimin sesini dinlemekten çekinmedim hiç
Neden sevmedin diye kızamam sana
Ama
O şarkıda bir damla akmazsa gözünden
Terler içinde uyanmazsan uykularından
Gözlerin merakla beni aramazsa
Yürürken üşüyerek Kurtuluş'a Kızılay'dan
Cayır cayır yazık olmuş demektir
Yanan sokağa
Akan yaşa
En çok da
Aşka