KORKU

Önceden dışa dönük bir algıydı . Köpeklerden , ışıksızlıktan , yükseklikten , kimsesizlikten . Ruhumu üşütürdü korkularım koşardım . Korkunun şiddetini azalttığına inanırdım , ciğerlerimde sıkışan o deli baskının . Nefeslenirken her şey geride kalırdı çocukken . Geceden korkardım ya ben . Benim gibi bir gece vakti aşığı için çok trajedik bir panikti . Garip takıntılara sığınırdım güvende hissetmek için . Durmadan sayı sayardım , koşar kaçardım evet . Evime çıkana dek ardımda kapıların kapanmasından korkardım mesela . Boşluk hissi içimi o zamandan bu yana yakardı . Evim , ben ve ardım arasında kalan boşluk bile tereddüt oluştururdu . Şu an neyden korkuyorum peki biliyor musunuz ? Bir tek , sadece ve sadece kendimden . Ruhumun içerisinde barınan duygularımın bardakları taşıyor . Her birinin demi akıyor paçalarına dek . Odalarımda karanlık hiç olmadığı kadar baskın , gürültülü şarkılara ihtiyaç yaygın ve ifadenin sessizlikle isyan arasında alternatif akım diyagramı gibi tepeden aşağıya pik noktalarında gezinmesi depremlerce çatlatıyor duvarlarımı . Önceden sadece donuk bakan gözlerimde telafi edemediğim bir sızı var . Ruhumda garip bir limandan kopma duygusu . Deniz çok daha derin diye bağırıyor bir ses . Kıyıda yitirilen onca şeydense . Garip bir irade var kirpiklerimin kapalı kalmasına karşı . Bir düşünce , bir ses , bir huzursuzluk kurcalıyor telaşlarımı . Aynaya bakıyorum , gözlerimden ziyade çevresi mosmor olmuş cam parçaları gibi bakışlarım . Bir başka ses soruyor , ne süpürür bu halini , ne zaman süpürür yabancı ? Bilmiyorum . Ben o rüyamda hiç unutmadığım diyarın oradaki çöp konteynerinin yanında oturuyorum . Tepemde bir kedi usulca geceyi izliyor . Yüzü gülmeyen bir palyaço , yola eğrilmiş ama devrilmeyen evinin masasında makyajını tazeliyor . Rüzgarlar yıldızlı gecedeki kadar biçimlerine kavuşmuşlar . Her şey aniden tepene devrilecek gibi dursa da güvende hissettiriyor . Yorgun gözlerime dinlenecek birkaç saat vermek için sıkıyorum dişlerimi . Garip bir düşünce beni uyanık tutuyor . Kendimden daha çok korkuyorum çocuk bu aralar . Beni duyuyor musun bilmiyorum ama ben seni pek duyamıyorum . Yanaklarının kenarında birikmiş gülümsemeyi , güzel dünyalara açtığın pencereleri özledim . Benim aksime senin uykun çok derin sanırım . Umarım öyledir ve uyanırsın . Güzel bir rüya görmüşsündür belki ve bana da anlatırsın . Zira o parlak gözlerini açmanı öyle özledim ki aynalarda , bu gördüğüm yabancının donmuş , hissiz bakışlarını kusmaktan güçsüz düştüm . Lütfen ellerini uzat bana ...