Küçükken ne sanıyordunuz?

Ben hiç ayrılmayız sanıyordum. Fakat öyle olmuyormuş, ayrılıyorsun. Evinden, sokağından ve mahallenden; eşinden, dostundan. Her sabah altında poğaça kemirdiğin ağacın gölgesinden bile hatta. İnsan her daim ayrılıyor bir şeylerden, insan her daim öylece sanıyor işte… Biz sanmaya devam edelim, zira başka türlü çekilmez bu dünyanın kahrı...