Özgürlük

Kanatlarım var benim. Bir kartalınki gibi hem de. Zaman zaman açmayı unutsam da sırtımda açmamı bekleyen o en güçlü uzuvlarım. Kullanıyorum onları bugün. Gökyüzünde süzülmek için sadece. Özgürüm bugün; o kadar uzaklaşıyorum ki yeryüzünden, ne bir düşman ulaşabilir bana ne de kalabalığın gürültüsü. Sessizce izliyorum dünyayı, sonra kendimi. Şöyle bir dönüp güzelliğine bakıyorum.
Bir ağacım aynı zamanda bugün. Güneş'ten rüzgardan yağmurdan beslenen büyüyen dallarım var. Çiçeklerim var. Yanımda olanlara iyi gelen ve topraktan beslenen sağlam, uzun köklerim var. Doğayla dans ediyorum bugün, böceklerle, kuşlarla eğleniyorum. Nasıl sıkılabilirim bugün?