Şiir

Bi’ gün şiir yazan birine denk gelirsem demiştim. Ne zamandı, hangi kaygılı zamanımdı bilmiyorum. Geldim de…
Şiir yazan birine denk gelmek bi’ bankta otururken yanına bi kedinin usulca yanaşması gibi, onun kelimeleriyle konuşup, onun kapısının önünde beklemek, kelimelerine komşu olmak,bütün duygularına dokunmak…
İçinde kaybettiğin coşkuyu yeniden bulmak gibi, koşmak ve her şeye rağmen yetişmek gibi. Siz hiç aynı hissi iki ayrı yürekte hissettiniz mi? Ve aynı his olduğunu kaleminden anladınız mı? Ben bunun bi külfet olduğunu sanardım eskiden. Derdim ki olacak hayaller kur ki yüreğin kanamasın. Oluyormuş iki yürekte bir kalemin hissi aynı anda geçiyormuş. Kuşkumun yerini kazıdım yeniden yazdım. Şiir yazan yürekler şiir yazan yüreklere denk gelsin , denk gelsin ki aynı hisleri bulalım farklı yüreklerde, bulalım ki dinsin sancımız, kuşkumuz…