SOĞUK DÜNYA VE NEVROZU

Elinden gelen her şeyi yaptığını ve yapacak başka bir şeyi kalmadığını düşünen biri için en büyük cezadır yalnızlık . Tüketecek başka bir şeyi kalmadığından sıranın kendisine geldiğini fısıldar kulağına . Ruhunda belirmiş kötü huylu bir tümör gibi . Hangi testi yaptırırsan yaptır , aynada gördüğün soğuk bakışların ardında belirdiği gibi belirtmez kendisini . Öylece donup kalmana sebebiyet verir gün ortasında . Hiç alakası olmayan olayların ortasında kimsesiz hissettiğinde , hayat tepene doğru çökmekte olan bir tavan gibidir . Enkazı öyle ağır olur ki kaldıramazsın . Güzel çiçek kokuları , baharın gelişi , rüzgarın serin fısıltısı ya da başka bir şey . Yalnızlığın etkisi zihninize bir afyon gibi işlemişken , o derin uykudan çıkamaz ruhunuz . Dışarıdan ne kadar güçlü , dirayetli durduğunuzun bir önemi de yoktur çünkü , iç dünyanızın duvarları yükselmişken tahammülünüz en üst seviyelerine kadar , hiçbir önemi yoktur duruşun . Bir şeyin iç güzelliği ya da inancı çökünce dışında da yıkılır o şey . Estetik kaygılar yüzünden direndiğiniz pek çok şeyin ardında darmadağın bir harabesinizdir evet . Çünkü garip bir limandır yalnızlık . Demir attığınızda , fırtınalı denizler , bilinmez uzaklar , denizin mavisi ya da göğün gürültüsü etkilemez sizi . Çünkü batabileceğiniz en derin , en sonsuz dibe çoktan çökmüşsünüzdür . Ağır bir ilacın etkisinde kalmak , sakatlanmak ya da sizi ruhen kısıtlayacak bir duyguya esir olmak gibidir . Hatta , ruhen esir olduğunuz en ağır duygunuzdur yalnızlık . Öfkeden bile lanet yanını sonbaharla güzeller . Çıplak kaldığı için mutlu olan bir ağaç yoktur doğada , ama şairler bize turuncu yapraklarla dolu yolları betimlerler . Kimse , her şeyini rüzgara kaptırmış bir ağacın sessizce akan yaşlarını bilmez . Kimse yalnızlığın ürküttüğü ruhun acısından doğacakları ifade etmeye cesaret etmez . Hayatın en soğuk perdesidir yalnızlık . Kimsesiz kalmış bir ruhun bozuk pusulası asla doğru yolu göstermez . Dinlediğiniz her şarkıda incinecek hale gelirsiniz ve en sadık duygunuz bu olduğundan , incinmeyi unutmamak için sürekli şarkı dinlersiniz . Kendi acınızı kucaklatacak bir yalnızlığa merhaba demenin anlamını size anlatamam . Gözlerim dolar aniden ve henüz çok erken ağlamak için . Ben de istemezdim trajedik duygularla barışık olmayı ve bunları yazınca kendimi bulmayı mesela . Ancak kaçabildiğim tek yer bu soğuk oda . Göğüs kafesimin hemen ardında büyümüş donuk bir gezegen . Kalan son değerlerini buzul bir gecede kaybetmiş zifir bir yuva . Oradayım , orada yaşıyorum . Hayatım boyunca en çok çekindiğim yerin , yuvam olacağı aklıma gelmezdi ancak neticesinde oradayım . Kendi dilinden çekinen bir yalnızlığın , ifademi ele geçirmesinden kaynaklı taşındım buraya . Kırıldığım kadar kırmamak ve daha fazlasına neden olmamak adına yerleştim buraya . Dışarıdan garip bir nezaket ve sakinlik ile yaklaştığım pek çok şeyin alevleri dökülüyor ruhuma . Ancak bu donuk dünyayı çözmüyor hiçbir öfke . Sezilmiyor ardında yatan dünyanın izleri . Ben de bilemiyorum ne olur bu dünyanın sonu . Ne zaman son bulur bu dünyanın nevrozu .