Bu sözlerin ağırlığının altında ezilmemek için ne yapmalı?
Ölülüğün dilinden anlayanlara ölülük yapmak lazım. Diriliği bilenlere de dirilik. Muhteşem sözmüş.
Ne güzel söylemişsiniz fakat bu şahsiyetler hep bir dertten muzdarip olmuşlar. Bakınız;
“Bin bir mihnet ile bir bağ bitirdim
Ben yari bezettim el aldı gitti” hep bir yarıda kalmışlık, hep bir eksiklik… Çıkılan yolun şanından mıdır bu çelişkiler? Bile bile ölmek değil midir?