Bugün sabah, saat 08.55 gibi, okulun önünde sıra olmaya çalışırken fark ettiğim durumdur. Üniforma kontrolüne yakalanmamak için araya kaynamaya çalışan, başka sınıfların sırasına girip okul sıralarına herkesten daha önce oturmak isteyen öğrenciler ve tüm bunları gördüğü halde hiç sesinin çıkarmayan öğretmenleri görünce, içime bir ekşime doğdu. Çiğleştiğimi hissettim, yere tükürdüm. Biraz kendime geldikten sonra da aslında toplumdan ne kadar nefret ettiğimi anladım. Sanırım biraz geç kaldım bunu anlamak için. Bana kızabilirsiniz.
Not : Şimdi Tanrı'dan -doğadan, evrenden v.b- üzerimize göndermesi için bir kitlesel yok oluş diliyorum.
her yeni bir nefretin farkına vardığında, ne kadar geç fark ettiğinden sızlanıp duracaksın. bu böyle bir döngü.