Önceleri çok meraklıydım insanlarla tanışmaya konuşmaya çok severdim. Ama sonraları yaşanılan durumlarla birlikte sadece yalnızlığa gider oldum.
Yalnızlığın beni tuttuğunu ve yalnızlıktan öyle çıkamayacağımı gördüm. Sanki içine hapsoldum, hâlâ da öyle. Kimseyi istemiyorum, ama bu durumdan da memnun değilim. Bugün bir cümle duydum ve takılı kaldım.
Psikolog Beyhan Budak " Yalnızlık abartılı bir hâle geldiği zaman insan bir bataklığa saplanmış gibi olur ve istese de o yalnızlıktan çıkamaz." Çok büyük çaba gerek anlıyorum, bu sözde de kendimi görüyorum. Kendi içimde öylece kalıyorum...