Yazma!

Neden yazıyorsun
Yazma!
Hıçkırıkları ve tüm dünyanın ağlayışını
Yoksul mahallelerde hissedilen
Savaşın amansızlığını
Yetim çocukları yazıyorsun ya
Yazma!
Mevsimsel bir olay işte
Bir yaprak ayrılmış dalından
Düşüp toprağa katılmış
Sen ayrılıklardan dem vuruyorsun ya
Vurma!
Sen şimdi hesapsızca yaşayan
Düşlerle büyütülmüş
Bir aşkın acısını yazıyorsun
Yazma!
Kime ne yoksul varoşlardaki
Çocukların ayakkabısız yürüyüşünden
Kime ne soğukta üşümüşlüklerinden
Sen yazıyorsun
Okuyanlarda üşüyor ya
Yazma!
Kime ne
Boğaza nazır bir pencereden
Mehtabı seyredenlerden
Keskin ufuk çizgisinde
Kızılın bütün tonlarının yükünü yazıyorsun
Bakan mı var gün batımlarına
Kimin umurunda o eşsiz veda
Boşuna bütün bunlar
Boşuna yazma
Odun ateşinde demlenmiş çaydan kime ne
Tadı kalmadı artık onların
Bir pet bardakta ılık suya salındı artık çaylar
Ve artık onlar moda
Sazın yorgunluğundan
Sözün ağırlığından kime ne
Masmavi denizler
Gökyüzü ve düşlerden kime ne
Yazma!
Kimse bakmıyor artık yıldızlara
Kimse hisstemiyor denizin tuzlu kokusunu
Kimselerin umurunda değil
Dalgaların coşkusu
Sonsuz bir tablo gibi uzanıp giden
Ağaçların güzelliğinden kime ne
Yazıyorsun ya
Yaralıyorsun
Hatırlatıyorsun
Hatırda kalmayan şeyleri
Hatırlatma!