bugün patlak gözlerimle
kendime yakın durmaktayım
anmaktayım geçmiş savaşlardaki
haklı zayiatları
çünkü artık avuçlarımda
kan yerine ter var
artık uzuv...
katil ol sabahın
ilk ışıklarında -önce
kendinden başla
öldürmeye tüm varoluşu
sonra ilk sigaranın
hazzını damarlarına ifşa
et, kemikten ayır
diş yorda...
Şimdi zırhımı çıkarıp denize atıyorum,
üzgünüm- mavileri kirletiyorum ama bir şey var bildiğim,
zaten renkler bize ait değiller biz her ne kadar kendimizi ...
sen yoktun boşluğuma
geldiğinde dünya ve
sen sanki kararların
hiç elinde değil kadardın
o güne uyanmak o
kadar zordu benim için
bir de o kadar çift göz...
beni görme bugün
görülmeye değer değilim
elim kolum tutmuyor
başımda müthiş bir ağrı var
"kan yerine taş dolanıyor,"
deseler damarımda, inanırım
eksik ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
