Tuğay içyer

anlat tüm bensizliğini bana

bütün sensizliğimden yola çıkarak

ölüşlerden anlam devşirdiğimiz sancılarla

ayaklarından bağlıyor seni

ağrılı bir altı yüz el...

ı.

ve yine kendini sayrılaştırıyor hüzün

annemle kuş diktiğimiz saksılardan budanıyor ömrüm

ıı.

tanrı ısrarlı sol eliyle yedirirdi bana nimetlerini

eski...

Işık evime girmeden on dört kere saymasaydı mumları hatırlamazdım

Arka bahçende solmasaydı ay

Yokuşları sulamayı çoktan bırakırdım

Ama sen, dümdüz bir yüz...