Dilanur Akdağ

En çok yaşamak isteyenler ölür

Çünkü seslerinde

Bir dem kalır

Soluksuz bir akşamdan

Gündüze uzanamayan geceden

Büyük bir kalp kalır

Ölümün sardığı ince...

Uyumayı bekliyor

Dar ağacının rüzgarda sallanan ipi gibi

Kan kaybından düşülen halsizlik gibi

Bir mezar başında, tek, çaresiz

Sona varmayı bekliyor

Ruha...

Her gün değişik pijamalarımla

Gezsem dünyayı

Çıksam dağların zirvesine

Nehirlerine bıraksam kendimi

Bulutlar toplasa geri

Dökülsem toprağına damla damla...

Hiç bakmadım geriye sadece aynalar

Önümde yol ve ayrımlar

Bir arpa boyu ayrılıklar

Gör beni karanlık bu duruşlar

Özümseyemedim beriyi sadece anılar

Dönü...