geceydi, birazdan tavana düşecek bir ışık
büyük çarpışmaları anımsatacaktı
birilerinin siyah beyaz tuşlara dokunduğu
bir savaşta
sen gri olmayı öğrenecek...
aynı şiire ağrıyıp koyun koyuna uyuyanlar da kimsesizdir sabaha karşı
aydınlık da sıcak değildir geceler kadar
ve bana düşer
gülüşmeleri dağılmış masaları...
Korku beni omuzlarımdan tutup askıya asıyor. Bütün asalaklığıma, oradaki gündelik yerime rağmen diyemiyorum; ellerimi, pençelerimi ilk önce göğsüme batırıp k...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
