Turgay Can

Yükseliyor gibi düşüyorum yükseklerden

Düşüncemden, sözümden, gözünden

Sürekli düşemez ya insan diyor annem

Anne ben hiç kalkmadan düşüyorum

Allah katına...

çeyrek var dörde

dirseğime değen sümbüller

kokunu çağrıştırıyor

nicedir sarı dişlerim

kilitli dudaklarım köşebaşında

bir berduşu oynamaktayım

cemreler ...

Ben biraz, sabırsız yıllarda mağdur edildim.

Bu kaçıncı hüviyetim, belki bininci doğum yerim,

kaçıncı memleketim?

İnsan bilinci biraz yitik doğuyor,

ölü ...

“Peki sen de mi en dibe daldın?”