Fatma Sabancı

Kaybolmuş halde yankı bulan duygularımın pençesinde buluyorum kendimi

Kaybolsam, düzeltecek

Kaybolsam, unutulacak tüm hissettiklerim

Kaybolsam, unutulacak...

Tüm bu savaşlar, birilerinin refah içinde yaşamasıydı.

Kendilerine kalan ise, kanlarından olan bir kefen..

Korkuyordum

Yalnızlıktan değil,

Kimse kalmamışken herkesi içimde yaşamaktan, korkuyordum! 

Öyle korkuyordum ki, uyanır uyanmaz hissediyordum. 

Öğrenmişti...

Savaşı kim başlattı bilmiyorum

Her iki durumda da kaybeden ben olmuş oluyorum

Silahlar boşaltılmış,

Kanlar yarmış toprağı

Cesetlerin üzerinden mermileri ...

geceler ki, gündüzlere galip

hangi akıl, durabilmiş ruhun karşısında?

gündüzleri başkasına köle olan akıl,

gece de, secde halinde ruha karşı..

gündüz...

Seninle temelini inşaa ettiğim binanın yıkılışını izlerken de seviyordum

Bir okul bahçenin kapısında, kendi canını beklerken de seviyordum

Bir annenin, oğl...

Bilinmez elbet, yarınlar

Hayal sarhoşluğuna müptela olan, yarından ne haber etsin?

Hangi insan muhtaç olmamış hülyalara?

Hangisi dönüp bakmamış, var olduğ...

Bitiriyorum burada
Bütün silahları içime akıtarak
Beni bu hayata bağlayan halat, gitgide inceldi
Ve gitgide soldu yüzüm
Aramam gereken dostlarımın adresi...

Seni sevmek;

Bilmiyorum yaşanılanabilir bir hayat mı, 

Yoksa lanetlenmek mi?

Gitsem mi kazanacağım

Yoksa kalsam mı, tamamlanacak yaratılışım?

Duvarlara ...

Kavganın göbeğinde yalnız bırakıldım

Kendim için olmayan bir savaşın ortasında

Bir başkası için çiçek dikmekti emelim

İçimde var ettiğim çiçeği üstelik!

...