Ben bir ardıçın yüzüyüm
Kabuklaşan canımda
Bin yıllık yeniliği
uyutuyorum
Ayak diplerime
Ev kuruyorum her sabah
Durarak
Bakarak
Gün azalınca ışıl...
Olmayışını sevmiştim belki de
Bana olmayan gülüşlerini
Anlamsız hareketlerinden anlam çıkarmayı sevmiştim
Birlikte ağlayışımızı
Bu şarkı benim ruhum dedi...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok