HAMZA MANTAR

İki kişiyim ben biri ölü,

Gülün karası öldürür bülbülü

Bir yel aldı götürdü 

Boş kaldı evlerin önü

Yanlış değirmenlerde zamanın buğdayı

Üstüm başım beyaz 

Ellerimde maktulün kanı 

Dizlerim yere yakın 

Zamanla geçecek demişti 

Geçen bir tek zaman oldu
...

Kırık bir aynada büyüttüm gölgemi

Yaralarını sardım birkaç filiz sızdı çatlaklarından

Güneş kavrulunca tepemizde

Bir rüzgar tuttum kendime gizi hâla içimd...

Ne sert bir tokattır sakinlik, 

sakin bir benden nasıl da paslanır

İncitince bir yüreği 

nasıl da içtendir duygular

Ya da yakınca bir bedeni 

nasıl da g...

Bana inceltmeyin kelimeleri

Ellerimi kesmesin

Ne olur susmayın bana

Sessizliğe alerjiğim

Ama konuşmayın da

Her şeyi duydum

İmgeleri ezberledim ben

...

Ruhumuz bedenimizin kavalyesidir 

Boşlukta dans ederler.

Kelimeler yoksunluğumuzdur.

Ve bir gün ayağına basar ruhun

O gün farkındalık günüdür !

Bir fon müziğinde harcarlar belki beni de

Sesim aptal insanlara erişir. 

Kutlarız bunu, 

bir kaç imza veririm, 

Bir kaç satırın altını çizerler. 

Kendi ...

Gece uzun düşün, hayat kısa yaşa!

Ölüme değsin yaşamın

Kemiklerin kırılır sonra yalnızlıktan, 

Soğuk iliklerine işleyince.

Gece uzun düşün, hayat kısa ya...

Haberim yoktu hiç

Gözlerde akabilirmiş 

Ay ışığı ile tütsülenmiş sular gibi 

Bir çift bacak yetmezmiş insanı ayakta tutmaya 

Devam edilebilir bir şeyler ...

Ayı denize çaldım

Daha parlak artık

Belki ilgisini çekerim

Buğulu gözlerin

Simsiyah bir anı olur

Kayar tepemizde 

Ayı çaldım denize

Yakama yıldızlar i...