Hasan yanar

bir mide dolusu yalnızlık

penceremden yansıyan gölgeni görüyorum

yokluğunun bedenime nüksettiği

en karanlık anda

gölgene sarılıyorum,

gölgenin karanlığı...

bir ara sokakta öldüm dün

öylece yani

öylece zavallı, öylece kimsesiz

bedenimin yere yığılışını seyrettin

tanrıyı şah damarlarımda hissettim

öylece kims...

Hiç olan her şeyin bir parçasıyım

kaybolan her şeyin unutulmuş yanıyım

ruhumla bedenimin seviştiği kuytuyum

o kuytuda tanrımın aranağıyım

çıplağım, üstüm...