Esra Kılınç

Aştım halkın karanlık itilişlerindeki burukluğu.

Kalktım ayağa neyim ben?

Sokakların en sıradanlaşmış az katlı kargılı evleri.

Çıkmazların garip arkadaşı....

Havada rüzgar yok

sigaramın dumanı rutinde

biz de öyle

yalnızlığımızın rutininde

sürüyoruz atı

yelelerinden kapıp

kaçıyoruz zamandan

Kalkıyoruz olduğ...

Sakın yıpratma hüznü bu kadar.

Gece gece kuş tüyü mü düşer gökyüzünden.

Ay bu kadar mı karanlıkta kalır.

Nasıl ağlatılır gökyüzü

sen bilirsin.

Her gece ...

Korkarım bulduğumdan sorunsuz yaşadığımı.

Sakat kalır çok anlatınca satırlarım.

Sesleniş, uzak kalmış insan sesine değdiğinde çıkan ıslak buluta.

Bu kuytu...

Saksılarda ölüm tohumlarının kanlı filizleri.

Kuraklıktan kan revana boğulan uykulardan sesleniş dilim.

Bir ıslık sesi dolmuşçuların uzun çoraplı kundurala...

Aradaki habersiz ayrıklığın duvar yazılarından akıtmak kadar yorulmamıştı

yakınlık.

Sokağın başında iken sonuna ulaşmış bir bedene nasıl anı katılır.

Bir ...