Kendime şaşkınım. Birlikte yaşadığımız yirmi dört yıla rağmen hâlâ alışamadım benliğime.
Mutluluk, daima uzak bir gelecekten el sallıyor fakat ne kada...
Az çoğun, çok da azın yanılgısıydı belki Baba. Bugün durup bakınca zamana, zamanın bendeki akışına ve diğerlerindekine, onun iki yüzlü yanıyla tanışma yıldön...
Bu paçavrayı yakıyorum
çakmağı, çırası da kendim, odunu kömürü de kendim
görünmesin diye de dumanımı
içime içime çekiyorum
onca zamandan sonra
içim hep...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok