Bir savaş ki bu yıllardan beri süren
Karşımda düşman gördüğüm kendim
Bir adım daha yaklaştıkça zaferime
Kendimi yiyorum üstelik düşmanımda bendim
Çıka...
Hiçbir şeyi sorgulamadan geçirmek isterdim hayatı
Belki bu kadar acı çekmezdi aciz ruhum
Mesela neden demeseydim var olma amacıma
İnanırmıydım acaba ölümd...
Psikolarım nevruz oldu üzerinden atladım
Ateşinde boğuldum hiç kendim olamadım
Sıktıkça sıktı boğazımı rahat nefes alamadım
En sonunda yandım da küllerim...
Attım zarları son defa bugün
Dönüşü yok artık bu yolun
Tüm savaşımı oynadım kendim ile güzün
Bitmek bilmedi beynimde ki soygun
Bir ömrü sığdıramadım bu...
Toplanmış masanın etrafında oturur hayallerim
Sanki hep ordaydılar
Çektikçe kendimi geriye bir hiçten ibaretim
Aynadaki yabancıylaydı aslında tüm husum...
Ölmüşüm yine bu aralar
Alıştım gerçi ilk seferim değildi
Parçalar içimi kimsenin duymadığı naralar
Bu derinden uğultu kalbimin sesiydi
Soğuk ve kırgın hi...
Kendimi kandırmışım bunca zamandır
Bu dar dünyanın kalabalık şehirlerinde
Kimsesiz sokakların sessiz banklarında
Karanlık pencere önünde solmuş çiçeklerde...
Ah bu beni çürüten düşünceler
Bilemem nedenini bulamam yolumu
Kapının ardında kimin durduğunu
Güneş doğuyor yine ufuktan
Son yudum kaldı kadehimde
Kaç g...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok