Veremli bir kelebek kondu omuzlarıma
Fısıldadı diğeri tıkanmış kulaklarıma
Ölüm nefesten de yakın
Yaşamak görmekten de zor.
Bir çırpıda esen rüzgar çarpt...
Sanrılarımla baş başa kalıyorum aniden
Kendiyle kapışan çağının akıllısı
Bir ordunun lideri oluyorum
Gökyüzüne değiyor başlarımız
Ki o kadar dik başlıyız...
Aşkını dâim müzdâd eyle
İsmini kalbime evrâd eyle
Bakarak olmadı belki de amma
Seyrini kendime üstâd eyle
Bulurum nefsimi sîgâya çekip
Gel otur gönlümü ...
geceydi, birazdan tavana düşecek bir ışık
büyük çarpışmaları anımsatacaktı
birilerinin siyah beyaz tuşlara dokunduğu
bir savaşta
sen gri olmayı öğrenecek...
Dert eyledi yine birden sinsice gecede
Maksadı anlaşılmaz etmez bir kelam
Dili mi ketumdur yoksa bilmez mi lisan
Bilmem seni hatırlatsan da hepsi güzeşte....
ferah'a
-I-
gece kendini yerden yere vururken
başladı sarsıntı
böyle zamanlarda sol yanındaki melek yüzüne kömürden bir iz bahşederdi
sen bir lekeye dön...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok