R Hüseyin Akın

açalım iç evrenlerimizi birbirimize,

sarılalım diyorum.

yalnız kollar sarıyor kolları,

tamamlanmadan tamlamak değil mümkün.

açılamadan kendimin iç evreni...

1

Kalabalığın sürekli sesi.

Bir şey ifade edebilmenin duraksız söylemi.

Ben de buradayımın abartılı kahkahası.

Bakın ben de şunu yapıyorum de...

Duygusuzca gözledim tüm döngülerde.

Ben, bir kendi reklamı.

Az öncekimi tabi ki unuttum ve yeni bir sekans.

Savunduklarımdan emin değilim, bence hepsi kur...

Sır, girip geçtiğim ırmak.

Bir ben oluyorum önce, sonra bir ben, ama nasıl?

Hem akıyor hem kesik kesik davranış.

Sürüler halinde gelip giden kutsal uyanı...

Her şeyin olduğu gibi olduğu açıdan.

Sıfıra yakın.

Yargısız.

Kendi oyuncağımı oynatırken,

canlıların nesneleriyle oynadığı yerde.

Çok sabaha uykusuz uy...

Nasıldı sonsuz sınırsız acı,

kertenkele,

defalarca düşürdü kuyruğu,

unutmadı.

Ortak inanılmış şeyler, kitlemi cezbetti.

Dayandım durdum yıllar kadar.

N...

Suyun üzerinde yürümeyle,

artık ne acı ne keder, insan olmanın inşası,

başladı ve ürüyor yenileyen an’a.

Bir durak, tüm korkutan isteyişlerin açıklanışı,
...