Balkonum gezegen görüyor
Bana inanmamak mümkün, ama inan
Buna gizli şarkılarım var
Mazi unuttur an
Ellerim var, çok ellerim var her şeyli
Ki yaptı, nele...
İnançlı elin sezdiği boşluk,
eve yol unutturuyor
Düş biliyor kırı,
saçlarımı kentleştiriyor
Ki çatıdan dönenin vazgeçtiği benim
Gülün solarken terk dedi...
Cümlelerin birer paradoksun yankısı
Belki de sanrılarla dolu bir odada
Bulunmanın verdiği o kifayetsiz
Hissiyat,....
Bu çemberin içinde kaybolan yıll...
Yeniden doğmak için tekrar tekrar ölmek gerekiyormuş. Ben yüzlerce kez ölsem de ölmek bilincine varamadım. Yüz birinci ölüşümde anladım bu yaşayan dünyada öl...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
