Seda Nur Polat

bi edebiyattan,

bir de senden yanayım.

kül olmuş başlarda turuncu olan umutlarım.

baktığım yerlerde bir sükût arar olmuşum -

epeyce.

gökyüzüm tekrar ban...

ışık ve aşık,

bir harftir yalnızca değişeni.

ve sessizce kaybolup

ardına da bakmadan gideni..

sesi gibi bir hoş ezgili şarkısı yüreklerde,

baktığı her yerde dertsizlik.

huzura erişse de kalp ritimleri,

bitmezdi içinin belirsizliği..

kalpte buluşsa bile mutluluklar,

güz misali kaybolurdu yapraklar..

göz göze gelişimizdi hatırlarda kalanı,

bir çırpıda uçuşup giderdi kirpiklerin..

ama buruk bir cümlenin içindeyim,

cümlelerimde kaybolurum.

bir tek ait olduğum yerde bulurum bir beni,

ne çare ki gönlümün yalnız satırlarındaki cümlelere...

bir kitabı da sevebilirsin,

bir romanı da, şiiri de.

ne mutludur ki

sevmesini bilene,

hissettirene,

varlığıyla yetinebilene..

teşekkür bir sanattır,

sanatçısıysa şükredeni.

görmek bir sanattır,

bakmasını bilen'e

ve sevmek, en derinidir -

sanatın.

sevmesini bilen'e..

bu yorgun yolda öylece durdu,

baktı ve kayboldu.

bir iz bıraktı yaşamından geriye,

yalnızca hayatıydı bir film misali..

bir yere kaybolmadım,

ben yine aynı istasyondayım.

hem nerede, çalan o eski şarkılar?

bazı şeyler tam da şimdi

ol-

malı?

beklemeye ne lüzum var.