Seda Nur Polat

tutu'nurum' bazen,

sığınırım şiir kitabıma.

ve satırlara tutunurum

'ses'sizce, derinden..

koştur dur,

bulmak ve bulamamak yalnızca.

bir yakalarsan o an,

o an sanadır, sana, sonsuza kadar..

ve işte denk geldi kalpler,

yorgundu umutlar?

şimdi ...

hep böyle mi olur.

kalpte yaşananlar,

hangi an tercüme bulur?

"hangi dilde yazılmıştır,

ruha dokunanlar?"

ve ne tarihtir bilinmez,

üstünden bakılırsa -...

dökülen yapraklardan,

savrulan rüzgara.

bir yerlerde, hep bir yerlerdeyim.

inip çıkıyorum, saat kaça vurdu?

yorgunum şairim,

birikmiş üstüme onlarca an'...

bir kitapta,

bir vapurda,

bir insanda,

yine de sen beklersin..

yazdığım bir şiir var'dı.

bilmem, yanlış yola mı vardı?

şimdi yine bir şiirimdeyim

yine efsunlu güzelliklerimleyim.

yürüyen bir merdivendeyim şimdiyse,

...

yine üşüyorum,

bu samimi sandığım soğuklukta

yine bakıyorum etrafıma,

göremiyorum, kaybolmuşlar?

bir kağıt var şimdi elimde,

yazar, durur, ağlar, dururu...

uzun zaman oldu

bu diyarlar

bu yüzler, sözler

manalı gözler.

bir bakınırım 

etraf bomboş.

bir sefer yolcusuyum

şimdilerde,

önüm arkam sağım

ve solum...

belli belirsiz yaşamımız

az buçuk kalmış hevesimiz,

kaybolmuşuz yazdığımız satırlarda.

bulamaz olmuşken kendimizi bile

yaşamımızdır, yaşadığımızı söyleye...

bulduğun yerdir akşam,

bir hatıradır yüzün.

şimdi yine bir akşam,

bir vakittir sonbahar

yine bir ekim'dir ruhum.