marquez

Önce ve sık sık evimin duvarına sürdüğüm boyaları yalnızlığın yüzüne yapılmış makyaj olarak düşündüm.

Hep rüya gördüğümü sanıp gerçekle yan yanayken nasıl o...

bir sustalı sesinde

dönüyorum hayata

eski ve belki yitik bir aşk gibi şimdi zaman

ilkel bir savaş çağrısı gibi

soyunuyorum geceye

gel...

gel benim darm...