Stanislava

Seni hep seveceğim, bitmeyen bir kavganın en büyük safında yer alırcasına ve sonsuz bir huzura kavuşurcasına. Başımı koyduğumda omzuna hafifliyecek düşüncele...

tanrı köklerimi çok mu derine kazıdı

oysa tohumlarımı toprağa savurmamış mıydı

varoluşum benim saygıdeğer lanetim

dalsız, gövdesiz, kökten ibaret bir ağaç...

***

Uzun zamandır yazamadım. Belki de yazmak istemedim ve pes etmiştim, bilmiyorum. O düşüncelere kapılıp gitmenin gerçek olduğuna inanmak, illüzyonu göreme...

Benim gündüzle, güneşle bir derdim yok!

Göğsümde geceye ait bir cehennem var.

Ayağıma dolanan kalabalıklar uğruna,

bir kenara ittiğim yalnızlığın kefareti...

Bir yaş daha alırken aklıma geldi, çok sevdiğimiz insanların ne zaman öldüklerini bilemeyeceğiz bazen.