Yiğit Acar

Bu yangın içimde yandı 

kirişi kırık evimin 

Günahlarım kapıma dayandı   

İbrahim'e su taşıyan karınca bindi göğsüme

O döktü suyu ben yandım 

Gül bahçel...

Ne garip hüzün dolu gözlerime yaşlar tutsak olmuş 

asırlık koca çınar toprak olmuş

 elma ağacım her yıl 14 elma vermiş 

 gelip tadına bakmamış

 tamı tamı...

Ağlasam gözümden yağan yaş değil yağmurdur

Saklanan gölgeme masum değil mağrurdur

İçimden içeme uzun uzun nefeslendim 

Yangınım var ki yanarım 

Niye böyl...

Bir ses geliyordu yan odadan,

Korkutuyordu sürekli beni.

Kaçmak istiyordum her an ondan,

Adım bile atamıyordum ki...

Bir şeyler anlatıyordu sanki,

Sesle...

Bir sükuta binbir cümle sığar da

Bir kalbe bir insan zor sığarmış...

Dalgaların bile geçip gittiği bu diyarda

Aşk bir sandala dahi muhtaç olmakmış

Gönlün...