Emre Kaya

Sahi, şairlerin penceresi hep denize mi bakar? Yazarlarımız hep Beyoğlu’nda mı oturur? Şehrin ücra bir köşesinde sıvası dökülen bu eskimiş evde, pencereden k...

“Ağır kayıplara uğruyoruz Kenan. En yakın arkadaşlarımızdan olduk; açıklayamıyoruz. Oblomov gibi geviş getiriyoruz hayallerle."

Fütursuzca geçen günlere karşı koymak

Dur diyebilmek akıp giden zamana

Çekip kolundan tutabilmek

Yan yana yürüyebilmek 

Gerisinde kalmamak, ötesinde boğu...

İnsan, içindeki boşluğu dolduramayınca sayfaları doldurmaya koyuluyor. Nasıl ki bazı anılar, hep orada kalsın istiyorsa bazı düşünceler de değişmesin istiyor...