bugün kendime bir iyilik yaptım. çok uzun süredir güneşin bir sürü dağınık binaların arasına sıkışmamış net şekilde görebildiğim halinin batışını izlemek istiyordum. her gün olup biten ama ne hikmetse uzun zamandır hakkıyla yapamadığım basit bir şey bu. basit ama etkili. dışarı çıktığım her gün mutlaka bir şey engel oluyordu bu fikre. orası uzak, çok yorgunum, daha iyi hissettiğim başka bir gün vs vs. düşünsenize, koskoca takvimde durup güneşi seyrettiğin bir gün yok, sığdıramıyorsun. ki ben hastasıyımdır böyle sıradan şeylerin büyüleyiciliğinin, hayatı romantize etmenin falan.


neyse, bugün aşırı sıcak havadan kaçıp sığındığım yolumun üstündeki okulum akşamımın ev sahibi oldu. önce terasın serin tarafında kısa süre önce başlayıp hayli sevdiğim bir kitabı okudum, sonra da şu erteleye erteleye bir hal olduğum planımı gerçekleştirdim.


çıkışa doğru giderken kış aylarında bizi yürümenin bile zorlaştığı şekillerde güçlüce savuran rüzgarların adresi olan yerde durdum. oturdum en rahat göreceğim açıya. önce sağa mı gidecek sola mı hesabı yaptım -coğrafyam ve yön duygum çok kötüdür- sonra yavaş yavaş kaymasının tadını çıkardım. bu sefer sadece tatlı bir rüzgar vardı, bir de sakinlik.


yaklaşık on sene öncesinin şarkılarını dinleyerek ve nihayet bu anı yaşadığıma sevinerek geçirdim oradaki vaktimi. bi ara telefonuma yeltendim fotoğraf çekmek için, ama hiçbir kameranın gözlerim kadar iyi görmediği gerçeğiyle belki bininci kez yüzleştim. o süratini artırmış, her dakika daha fazla köşesini evlerin arkasına saklarken gülümsedim. sanki güneş kaçıyor, ben de oturduğum yerden kovalıyor gibiydim. gözlerim de doldu hafiften. çok fazla şey düşünmeden sadece güneşi, hareketlerini, gidişini tek başıma izleyebilmiş olmak çok iyi geldi.


bunu daha sık yapmaya söz verdim. çıkan engelleri aşarak, kendime ısrarla hatırlatarak. beni mahrum bırakmayacağım böyle güzelliklerden. çünkü çok daha iyisini hak ediyorum. hak ettiğimi vereceğim kendime.


çok daha afili süslü ifadelerle anlatmak isterdim bugünü keza taze taze yazsam öyle olurdu ama anca şimdiye kısmetmiş. gece yarısı, yatmadan önce iki buçuk sularına. olsun, yine de kaydetmiş oldum.