sevgili günlük,


erken yatıp erken kalkma çalışmalarım iyi gidiyor, hatta bunca yıllık baykuşluğuma ayıp olmasa bu işi sevdim bile diyeceğim. pek umudum yoktu, şaşkınım. bugün öğlen yaptığım türk kahvesinin tadı da bir öncekine göre daha insaflıydı. sanırım koyduğum kahve miktarını azaltarak tahammül edebileceğim tadına, arada içmem gerektiğini hissettiğimde. ama içilebilir bulmayışım ve bu kadar sevdalısının olmasına anlam veremeyişim tam gaz devam ediyor, hiçbir eksilme yok. akşam bir şey için kalkıp içeri gittiğimde babamı bana çay getirmek üzereyken buldum, ne kadar mutlu olduğumu anlatamam. bu konuda böyle kırılgan olmak hoşuma gitmiyor. böyle ufacık, normal bir şeye bile öyle kocaman sevindim ki içimden. her neyse, birkaç gündür bir şeyler iyi sanki. iyi hissediyor gibiyim. umarım gittikçe daha da güzelleşir. buna gerçekten ihtiyacım var. dinlenebilmeye, iyi hissetmeye, sakince takılıp bir şeyler üretmeye, güzel haberler almaya, ve benzeri dahalarına. şimdi güzel şarkılar dinleyip uyuyacağım, bunlar burada dursun istedim. görüşmek üzere.