selam, bugün konser alanında fotoğraf çekilirken kadraja giren arkamızdaki bir arkadaş grubu hep poz vermiş gülerek. sonradan bakarken fark ettim, inanılmaz hoşuma gitti. öncelikle bunu söylemek istedim. şimdi nasılım, neler yapıyorum, biraz onlardan bahsedeyim. finallerim bitti ve sonuçları açıklandı, şükür ki kaldığım bir ders yok. üzerimde hissettiğim yük gitmemiş olsa da bu iyi haber.


yine konser anısı olacak ama geçen de marmaray'dan inip otobüs beklediğim durakta bir kızla tanıştım ve bir iki saati birlikte geçirdik. ben tek olmaktan rahatsız olmuyor olsam da o bir eşlikçiden memnun olacak gibiydi, ben de ricasını kırmadım. konuşkandı da, bayağı bir şeyler anlattı. hatıra fotoğrafımız var. tekrar görüşelim mutlaka dedi hatta davet de etti bir yere ama güvenebilir miyim, iyi hisseder miyim bilmiyorum, bakacağız.


yarın şehir dışından bir arkadaşım gelecek, çok güzel geçmesini umduğum bir buluşma. sonrasında huzurlu bir şekilde denizin karşısında veya yakınlarına bir yere oturup kendimle takılma planlarım var. umarım içimi rahatsız edecek hisler yüklenmem, klasik overthinker korkusu. arınmak, rahatlamak falan istiyorum. gerçi benim ne isteyeceğim pek belli olmuyor, bazen kendi çok yönlülüğüme kendim de şaşırıyorum, hayranlık ve tedirginlikle karışık.


deniz demişken, okuldan bir arkadaşım da memleketine dönecek yakında. gitmeden bir de onunla buluşma ayarladım. üç dört kişi olacağız, beykoz taraflarda. umarım o gün de müthiş geçer. bu ekiple en sonki görüşmemiz bayağı iyiydi benim için. dream pikniğimi yaşamıştım. zaten ötekine kıyasla çok daha konfor alanı, sık vakit geçirdiğim insanlar oldukları için.


bir de bir closer gibi olacak sanki. çünkü hafta sonu yatılı bir misafir ağırlayacağız. ondan falan da sonra bir tatil moduna geçiş hesabı hani. gerçi temmuzun başında iki ders bütüm var ikinci üniversitemden, akademik anlamda kafası karışık kız makyajıyla gitmeyi planlıyorum. ama ona çok gerilmiyorum, keyfi olduğu için. çalışmak için zaman yaratmakta da zorlanmayacağımı umuyorum.


son günlerde "yaşandı bitti" şarkısına inanılmaz taktım. uzunca süreler döngüde çalıyor ve hiç sıkılmıyorum. özellikle, hepinizin tahmin edebileceği üzere "kanasın dünyaam" diye başlayan kısım beni her seferinde aşırı yükseltiyor. keyif depolanıyorum ya. gerçekten herhangi bir şey saygısızca yaşanıp bitseydi bile bu şarkıyı bu kadar dinlemezdim herhalde. müthiş, harika, şaheser. ayrıca bu ne alaka şimdi diye sormayın. bilinç akışı tekniğini ben yaratmadım, sadece bana çok uygun. kullanıyorum o yüzden paşa paşa, seve seve.


şimdi ajandamı önüme açıp aklımda ne var ne yoksa dökmeye çalışacağım çünkü bu bana iyi gelen, "ben" gibi hissettiren ender şeylerden... çünkü bilirsiniz zor bulunuyor ve bazı şeylerin hayali, gerçekleşmesinden çok daha güzel oluyor. başka insanların bunu yapmasını izlemeye de bayılırım hatta. neyse, saati de çok geçirmeyeyim. kısa süreliğine elveda.