Hayatın tam olarak insanı hırpaladığı yerdeyim.

Süpürgenin sapıyla dövüp

Öpeyim de geçsin dediği yerde.

Bomboş bir evin orta yerindeyim.

Kucağımda bir kedi,

Aklımın içinde bir deli,

Dudağımın kenarında bir ıslık.

Aynı mahalledeyim.

Doğduğum o şen şakrak,

Leylaların tırnaklarını ojeleyip

Dudaklarını boyayıp

Ahmetleri baştan çıkardığı,

Kocakarıların köşe başında dantel ördüğü,

Babaların geceleri çocuklarının üstünü örttüğü mahallede.

Her şey aynı.

17 yıl önce nasılsa bu mahalle,

Hala aynı.

Bizim Sümüklü Ayten evlenmiş,

Paspal Nevzat mühendis olmuş.

Bir de ben ölmüşüm.

Geri kalan her şey ama her şey aynı.

Ha bir de annemin yüzündeki çizgiler arttı.

Bilirsiniz yaş elliye dayanınca huysuzlaşır insan.

Benim annem hiç huysuzlaşmadı.

Nezahat Nine hala dokundurmuyor çiçeklerine.

17 yıl önce de nineydi hala nine.

İnsan hiç mi değiştirmez bastonunu?

Hiç mi farklı model almaz yeleğini?

Mavi lastik ayakkabılarından hiç mi vazgeçmez?


Bizim sokak hala çıkmıyor başka sokağa.

Küçükken de çıkmaz sokaktaymışım.

İnsanın yazgısı evvelden yazılırmış ya,

Kendi hayatımın içinden de çıkamadım.


Saat gece 12.

Ay tepede gidiyor bir öteye bir beriye.

Yaz günü olsaydı çocuklar saklambaç oynardı bu vakitte.

Ama şimdi karbonmonoksit kokan bu mahallenin orta yerinde,

Gözümün önünde çocukluğum, saklandığı bahçe duvarının ardında,

Onu bulamayacaklar diye tir tir titriyor.

Tıpkı benim hayatın orta yerinde kaybolma korkusuyla titrediğim gibi.


Ne güzel çocukmuşum diyorum kendi kendime.

Ne güzel saklanmışım ne güzel saklamış annem beni çicekli eteğinin altına.

Ne güzel bir mahallede doğmuşum.

Ne güzel çıkmamış sokaklarım başka sokaklara.

Bizim bakkal ne güzel kazıklamış bütün mahalleyi.

Vicdan azabından mıdır nedir,

Şimdilerde her gün yumuşamış gofret dağıtıyor,

Bizim eskiden teyze olan şimdiki dantelci ninelere.


Bu mahallede saklanmıştım ilk.

Bulamayacaklar diye ağlayıp

Yine de onuruma bok sürdürmeyip çıkmamıştım.

Hala bulamadı hiç kimse.

17 yıl sonra ayak bastığım karbonmonoksit kokan bu mahallede,

Şu az ilerideki bahçe duvarının ardında,

Hala bulamadı kimse.