Elbette yaşıyor gibi yapacağım.

Nefes alıyorum zannedeceksiniz.

Kalbim ha atmış, ha atmamış...

Kim bilecek?


Zaman sessizliğimin kefaretini

Doğmayan şiirlerin sancısıyla ödetiyor.

Tut sırlarımı Ria.

Bütün sancılara razıyım.

Söz, ölünce cesur bir şair olacağım.


Hak edilmiş bir tufanın şikayetini edip

Her yere yanılmak yazacağım

Her yere, katran karası bir yanılmak...


Kırık dökük inançlarla doluyum Ria

Bunca taş görmüş kalbimi,

Cam fanuslarda saklamayacak kadar büyüdüm.

Bin parçaya da bölünsem,

Yine inceliği savunacağım.

Bu duvarsızlığımı, kim bilecek?


Zaman üzerine yazılmış en haklı yazıları okuyup

Eteğimi çekiştiren geçmişe kanacağım.

Hangi rüyadan, hangi duaya esir olduğumu

Küflü anlamlar içinde nasıl boğulduğumu

Kim bilecek?


Ne tutmaya ne de bırakmaya gücümün yettiği dalları,

Soluğumu bir dumana çeviren o yangını,

Damarlarımda dolaşan çığlığı,

Sus Ria, tut sırlarımı.



Yazarken bana eşlik eden müzik size de okurken eşlik etsin, sevgiler...

https://youtu.be/juMui986gKI