Hey siz aptal insanlar!

Diye bağırsam tüm dünyaya,

Kaç bin kişi, dönüp bakar arkasına,

Hangi insan alınır bu söze?


Elbette vardır her kırdığınız kalp için,

Çok ama çok doğru bir sebebiniz,

Elbette her gözyaşı için, bir hakkınız,

Toprağı kucaklayan her bir can için açıklamanız.


Hey aptal insanlar, kulak verin sözlerime!

Hiçbir hakkınız yoktu yakıp yıkmaya,

Doğru bir sebebiniz de öyle, kalp kırmaya,

Ve bir canı aciz bedeninden ayırmaya!


Utanan var mı aranızda? Ya boğulan pişmanlığa?

Yoktur elbet... Ben de bağıramayacağım zaten,

Her söyleyişimde, bir ben kulak asıyorum kendime,

Sadece kendim dönüp kızıyorum, asi benliğime.


Şimdi birkaç şey mırıldanacağım, duymayın diye,

Ben de bir günahkarım, en günahkar olmayanınız,

Ben de bir çocuğu öldürdüm, karanlık bir gecede,

Elbette sizin yüzünüzden, o gece kendi içimde...