Onca ayak izi var yüreğinde
Ne de çok olmuş misafirin, derler dinledikçe
Sana söylemek istediklerimi yutkununca biliyorum haklı olduklarını
Dalıp dalıp göğe bakıyorum
Yüreğimde hep fazlalık bilirler seni, ayak izlerini seçemedikçe.
Bir kurşunun süratinden alırım göz kırpışındaki bitiş felsefemi
Garip bir ses duyulur ötelerden,
Kimdir beni çağıran?
Kimdir söyleyen her şeyin acayip olduğunu?
Bakmasını bilmeyen göremez insanın yaralarını
Hiçbir şey hissetmeyen söyler yaraların kapanacağını
Yaralar kapanacak elbet.
Ne yumruklar savurdum kendime
Hiçbiriyle akıllanmadım
Çehremle bir sorunum vardı,
Neydi?
Ölü hayatların bir beklediği var
Nereden, niçin
Bilinmez.
Hiç vazgeçemezler beklemekten
Oysa en başından adlandıramayanlar mahkumdurlar sebepsiz yaranmaya ve hiç için ölmeye.
Ve bir pencereye sığınır yalnız kalan
Sokakları ölçen diğeri gibi
Bir başkası direnir kapı eşiklerine
Anlamaz kendini aradığını.
Ve gün gelir bulur elbet,
Peki sonraki adım nedir dersin?
