Daha iyisi olsun isterdim

Dünya başıma dönmeden evvel

Ben şimdi kudurmuşun sustuğu,

Dost bir yerde gam yüklenmiş ki,

Omuzları titredikçe dizlerim çözülür.

Çıldırıp vuramam kendimi duvarlara

Gelmez elimden delirmek de

Gitmek de


Aç bıraktım içimde kurdu, kuzuyu

Dik durmaya yüreğim bigane

Soldukça soluğu hoş görene,

Eskidikçe eskiyi sevene dost oldum

Alıcı buldum belki yine de

Kalıcı bulamadım bende.


Ben aymazın, uymazın, yaramazın biriyim

Her sevenim sırtında taşıdı beni

Hepsinin yüzünden bir neşe çaldım.

Kimseye yaramadım

Yar olmadım.


Gam çağıran ulak benim

Ateşlere yazarım göre göre yaşamakları.


Yeniçağda ahmak benim

Dillemez de kimse yangın yaralarımı

Közüm kurur da külüm diyemem

Ar ederim.


Daha iyisi olsun isterdim iyisini bilmeden

Yokuş yukarı koşmak ama hiçbir sona kadar

Ciğerlerimi yırtarak,

Çocukluğumu bırakıp aşağıda

Gözü dönmüş bir kısrak gibi çatlayana kadar...

Öyle koşmak.


Suların akışını anarım

Küserim dökülen çiçeklere ilkyazda

Ah derdimin adı olsa da dermanımı çağırsam derim

Ne hayınlık ne ihtiras garabeti ne de bir parça alım

Elimden gelmez böyle eskidiğim yerden


Daha iyisi olsun isterdim

Bana gülümseyen bir yüze kucak kucak sunabilmek için

Avuçlarımı gösterebilmek kıpırdatmadan

Sevmeye ve sevilmeye biraz gücüm olsun diye

Daha iyisi olsun isterdim.