Ağaçlar insanlara küseli,
Hayli zaman oldu.
Hangi gerçeğin rüyası
Veya hangi rüyanın gerçeği,
Nereye varacağını bilen aklımı,
Bir taş ile sendeletti.
Gökyüzünden savrulurken,
Adımlarken buldum kendimi.
Bu kum tanesinin biteviye ovalarında.
Adımlarken, adım takıldı peşime.
İsnat edilmiş bir ötekilik.
Bazen zamandan bazen mekândan.
Dağların heybetiyle ezildiği bir tavır.
Buna mukabil, akılda bir avuç nasır.
Şimdi söyler misin?
Ben, Ben’denim mi?
Ben, Sen’denim mi?
